طراوت باران

جلوه عشق خدا

باز عالم پر ز غوغاى که شد
باز دلها مست و شیداى که شد

باز گوش اهل دل پر زمزمه
از طنینِ شور و آواى که شد

باز سر دارد هواى عاشقى
طالب روى دل آراى که شد

باز دیده سوى دامم مى‏کشد
پایبند چشم گیراى که شد

باز دل سرشار از شوق که شد
باز این ویرانه مأواى که شد

دل به شوق ازیاد زینب آمده
تهنیت میلاد زینب آمده

آمد آن ‏بانو که‏ فخر هر زن‏ است
هر دلى با ذکر نامش گلشن ‏است

روح تاریک همه سر گشتگان
در شعاع نور عشقش روشن‏است

نان زینب لرزه بر دل افکند
غیر آن دل که ز سنگ و آهن‏است

گفت‏ خیرالناس امر واجبى
احترام او به هر مرد و زن است

کیست زینب جلوه عشق خدا
عشق او سرمایه دین من است

هست سرى منجلى در روح او
جمع زهرا و على در روح او

هیچ گنجى با غمت‏ همپایه ‏نیست
غیرعشقت ‏شیعه‏ راسرمایه ‏نیست

خواست دل آید به زیر سایه ‏ات
دید اما نور حق را سایه نیست

غیر تو که شیعه زهرا خورده‏اى
هیچ کس با فاطمه همپایه نیست

غیر نام دلربایت زینبا
در کتاب عشق حیدر آیه نیست

غیر اشکى که نثارت مى‏کنم
عاشق بى ‏مایه ‏ات را مایه نسیت